Laatste tripje Ko Phangan

Lieve mensen vanaf dit verhaal en bij elk verslag zal ik het melden dat de foto's van me reis in geselecteerde albums op mijn FACEBOOK komen te staan: https://www.facebook.com/marvin.beers.1

*Dit omdat ik hier op dit blog maar maximaal 150 foto's kan uploaden.*

De laatste dag Ko Phangan is aangebroken en wil deze dag even rond rijden aangezien ik een hele eerste dag niets wilde ondernemen en lekker in een hangmat aan het strand gechillt heb. Ik rijdt met me scoot naar het Duitse meisje die ik heb ontmoet bij de Phaeng waterval in de echo beach hostel. Ik kom er aan en zie meteen veel backpackers. Helaas weer allemaal in hun telefoon/laptops/tablets allemaal individueel van elkaar erg jammer gezicht. Ik laat weten voor wie ik kom en neem plaats. De manager van het hostel is zeer geïnteresseerd in me komst en vraagt hoe ik haar had ontmoet, waar ik vandaan kom en wat ik doe in het dagelijkse leven. Ik vertel dat ik loodgieter ben en in de bouw het een en ander kan verrichten en de dame is helemaal blij. Ze roept meteen de hostel eigenaar (oudere man uit Engeland) er bij en we raken in gesprek. Hij is van plan een hostel/resort te openen even verder op. De plannen liggen er al en hij is opzoek naar westeres-kunstjes die misschien aan de Thaise bouwers geleerd kan worden. Het loodgieters werk hier is drama en de bouwkundige hier zijn ook ongeschoolde. Hij wil iemand of meerdere die wat ervaring hebben met het een en ander die dan tegen gratis verblijf/eten en een klein bedrag hier willen werken aan zijn hostel/resort. Als dat goed gaat wil hij het werk verspreiden over de eilanden en misschien juiste veranderingen aanpassen aan alle resorts met bouwkundige problemen. Dit is best een leuke kans om hier wat meer te ontdekken en misschien wel een geslaagde kans voor wat toekomstige ideeën. We bespreken het een en ander en geef wat tips over wat bijv. een echte benodigdheden is bij het zoeken van professionele hulp van buiten af zoals riolering, groot bouw en binnen-bouw is belangrijk.

Na het overdragen van me E-mail komt ze eindelijk beneden maar zegt dat ze niet mee gaat. Ze wil een jaar naar Australië heeft ze opeens bedacht in de afgelopen dagen en moet via skypen met haar ouders alles regelen. Ik ga lekker op me scooter op pad en vind me weg naar de drie achtereenvolgende watervallen; Thong Nang, Saampan en Deang. Dit zouden de meest bekeken en een van de mooist liggende watervallen op het eiland moeten zijn na Paradise Waterfall... die druk bezocht en hoog gelegen is. Onderweg koop ik wat benzine bij een Muay-Thai boks school (echt iedereen verkoopt litertjes benzine) en kijk naar twee russen die compleet worden afgetuigd (heerlijk gezicht al zeg ik zelf) en zie daar een vriendin van Jamie (Duits, alweer) toekijken. Ze komt naar me toe en vraagt wat ik hier doe. In gesprek geeft ze aan dat ze wel mee wilt gaan en pakt haar scooter. 200M verder op rijden we langs olifanten en gaan even kijken. Ik ben helemaal gehypnotiseerd door deze enorme verschijningen en in trans van hun aura van rust en vriendelijkheid. Ik praat wat met de eigenaren van de dieren en voor een 150B (3,-) mogen we ze voeren met hun eigen bananen en op de foto. We besluiten dat na de watervallen te doen zodat we de resterende tijd eventueel hier kunnen doorbrengen als de dag laat wordt. Onderweg rijden we door een vallei van bergen en hun beboste wildernissen. We gooien het gas open en gaan met volle toeren het heuvelachtige gebied door. In Thailand ben ik al velen gekke dingen tegen gekomen en was dus niet verrast toen de weg opeens ophield... bij een huisje waar op stond “watterfall =>” stapte we even af om te kijken. Het was niet veel soeps, er waren buizen aangelegd die water omhoog pompte en langs de rotsen vervolgens weer naar beneden kletterde. Als ze alleen al de buizen begraven hadden zag het er beter uit. Het stonk er ook heel erg en wat bleek. Deze rotsen zaten vol ijzers,zuren en andere metalen. Door het water sleet het er uit en corrosie zorgde voor een onaangename geur en vies water. Ik zag 4 chinezen in het water dippen en legde ze uit dat ze dat beter niet konden doen. Ik moest “oprotten en ze met rust laten, dat waren hun woorden”. Mijn hollandse gedachte zegt meteen: “ok sterf dan maar zoek het uit” hahaha maar goed ze eten daar ook levende schorpioenen en drinken ochtend urine misschien kunnen ze er niets aan doen dat ze zo gek zijn. Ik verga mijn reis met Duitse met gezel verder de bergen in. We rijden het bergpad waar zwaar aan gewerkt wordt met hijskranen en machines af op zoek naar de drie natuur schoonheden. Na een lange, moeilijke en hobbelige rit komen we bij een bord dat wederom 'watterfall =>' zegt en we gaan even kijken. Het is een mooie kleine wilde waterval maar het water is vies en bruin, denk dat het komt omdat ze boven aan de weg bezig zijn en de modder en stof in de bovenliggende rivier/water komt en mee komt. We maken wat foto's en besluiten een einde te maken aan de zoektocht. We denken dat door de weg opbrekingen we de watervallen voorbij gereden waren en pas als dat klaar is je er weer heen kunt rijden. Ik wilde het schiereiland Ko Mah nog bezichtigen en zij wilden na de hele rit wel even op het strand rusten. We rijden voorzichtig weer naar boven en ik stop in de stad even bij Bunk Up cafe om met Luke over de tafel te babbelen. We komen tot de overeenkomst dat als iedereen 300B (5/6,- ) inlegt het oke is. Geen gezeik geen gezeur we betalen hem en lachen er nogmaals om. Ik stap snel weer op me scoot om me rit naar Ko Mah te vervolgen. Eerst rijdt ik weer door de chaos van de stad en zie een reisbureau van Lomperayah (fierry) en wilde informatie over mijn terugreis naar Bangkok hebben. De man sprekt redelijk engels maar weet zich goed te verduidelijken over mijn reis. Hij verteld me dat zelfs de 'goedkope' reis naar het zuiden nog duur was. Ik krijg van hem een site waarop ik goedkoop mijn vlucht zelf boek en hij de boot/bus tocht er op afstemt. We komen tot een vlucht en een reisje er heen en ben 1000,- Bhat (22/24,-) goedkoper uit dan me heenreis. Naja zo zie je maar weer elke keer leer je. Aan het einde van me reis weet ik ZOVEEL meer en kan ik me tenminste op alle er op volgende reisjes veel beter inschatten en misschien minder afgetroggeld worden.

Me terugreis staat vast en nu ga ik echt naar Ko Mah rijden. Met de kaart over het stuur rijd ik heel toeristisch via de chaotische wegen van alle dorpjes en kleine stadjes. Ik rij langs mooie berg gebieden en valleien. Het uitzicht is adembenemend en het gekke is... ik besef het pas nu ik het schrijf hoe het daar werkelijk was. Op dat moment is het de omgeving en alles wat ik er zie dagelijks. Nu is het een prachtige herinnering waar ik keer op keer naar terug droom. Het is niet normaal wat de tijd vliegt en ik rijdt al denkende waar me reis heen gaat door het mooie landschap van Ko Phangan. Na een rit van +/- 25min kom ik aan bij het strand, er staan allemaal hutjes en restaurantjes in me zicht dus bij het er omheen lopen valt gewoon je mond open... Zo mooi uitzicht op de zee. Zo rustig en relaxt hier, en de uitloop naar Ko Mah schiereiland is echt een gaaf gezicht. Ik loop wat rond en zie de verschrikking van deze wereld... overal vuilnis op het strand. Het verpest meteen me sfeer, ik maak foto's van veraf zodat het meeste buiten zicht blijft maar om daar te lopen was verschrikkelijk. Kort na me kleine pauze daar beginnen wolken zich te stapelen en de zon begint te zakken. Hier wordt het rond 6u donker en half 7 a 7u is het pikken donker. Ik heb wel licht op de scoot maar ze rijden als gekken met die pick-ups hier dus beter dat ik weer ga. Ik vond het zo jammer dat het strand nu al in voor seizoen zo vervuilt is. Ik rijd lekker terug terwijl de zon langzaam achter mij langs het eiland glijd. Ik duik even de markt op en er is toevallig een straat markt door de hoofdstraat waar me resort vlakbij is. Voor 150-180 Bhat heb ik een uitgebreide maaltijd van de straat. En ik duik betijds me bedje in want ik moet de dag erna vroeg er uit om de scoot terug te brengen en weer op weg terug te gaan naar Bangkok.